شهید مدافع حرم عباس دانشگر

وصیت نامه شهید مدافع حرم عباس دانشگر

​​​

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

آخر من کجا و شهدا کجا، خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم، من ریزه خوار سفره آنان هم نیستم، شهید شهادت را به چنگ می‌آورد راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد، اما من چه! سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره اصلی انسان است و گناه زنجیر؛ من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده، در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند. خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن. صدای العطش می‌شنوم صدای حرم می‌آید گوش عالم کر است. خیام می‌سوزد، اما دلمان آتش نمی‌گیرد. مرضی بالاتر از این چرا درمانی برایش جست‌وجو نمی‌کنیم، روحمان از بین رفته سرگرم بازیچه دنیاییم. الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ما هستیم. مرده‌ام تو مرا دوباره حیات ببخش، خوابم تو بیدارم کن. خدایا! به حرمت پای خسته رقیه (س) به حرمت نگاه خسته زینب (س) به حرمت چشمان نگران حضرت، ولی عصر (عج) به ما حرکت بده.

 

/کانال سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، رسانه شهداء و اهل‌بیت علیهماالسلام